برهم صالح گارد جاویدان دارد (پیشمرگه)

چرا هرکسی از ننه اش قهر می کند، اپوزیسیون می شود؟ در عراق و لبنان و در خارج از کشور ایران، چرا اینهمه مخالف وجود دارد؟ جواب ساده اش این است که: تبلیغات آنها زیاد است نه تعدادشان. مثلا کل کسانی که در میدان التحریر عراق، شعار های ساختار شکن می دادند، نیم در هزار جمعیت عراق هم نمی شوند! ولی رسانه ها چنان تبلیغ می کنند که یعنی: 25میلیون جمعیت عراق، در میدان جمع شده اند. همین رسانه جمعیت زایرین سی میلیونی واقعی، در کربلا را اصلا نمی بینند! گرچه همه آنهایی هم، که در میدان التحریر جمع شدند، فقط یک نفرشان می داند چه می گوید! آنهم برهم صالح است. زیرا هیچکدام شعار ها، برضد برهم صالح نبود. و این نشان می دهد هرشعاری از زبان : معترضان بیرون می اید حرفی است که: برهم صالح به آنها حقنه کرده. قصد او هم تسخیر دو قوه دیگر است، تا کل عراق را تبدیل به زندیق استان کند. در مورد جنگ هم به همین شکل است. الان جنگ در دنیا، فقط در شمال سوریه واقعا اتفاق می افتد. آنهم هر چند روز یکبار! ولی رسانه ها چنان تبلیغ می کنند که: یعنی در همه جای دنیا جنگ است، و 7میلیارد بشر، روی هم تفنگ کشیده اند. طبیعی است اگر جنگ به وسعتی که رسانه ها منعکس می کنند، وجود  داشت یک تضاد دیالکتیکی یا یک دور باطل بود. چرا که اگر 7میلیارد باهم جنگ کنند، کسی باقی نمی ماند که رسانه ای داشته باشد! حتی اگر یکمیلیونیم این جمعیت هم، جنگ کنند، کسی ارامش ندارد که به رسانه ها گوش کند! یا برای رسانه ها تحلیل و خبر بنویسد. پس این همه تبلیغات جنگ، در آرامش کامل صورت می گیرد. مخالفان هم به همین صورت ارزیابی می شود. اگر همه دنیا مخالف جمهوری اسلامی بود، که چهل سال دوام نمی اورد. حتی اگر فقط 35 میلیون در ایران مخالف بود، نمی گذاشت نصف دیگر کاری بکند! این است که مخالف واقعی جمهوری اسلامی ایران هم، فقط یک نفر است. آنهم کسی جز پیر زن ریش دار، بنام قجر عضداتنلو کس دیگری نیست. فقط او می داند که چه می خواهد. بقیه دشمنان فریب خورده هستند. یعنی فکر میکنند مریم رجوی، بهتر از عمل خواهد کرد! و طبیعی است که دیکته نانوشته، غلط ندارد. کسی که خود را نمی تواند کنترل کند، و هر روز در دامن کسی است! و دست گدایی اش زیرچانه آنها است، چه کاری می تواند بکند. این مخالف خوانی انها، یک موضوع پیچیده تر را هم ثابت می کند که: در عین سادگی قابل تحلیل نیست. و آن اینکه: رهبران مظلوم و ساده زیست، دچار مخالفان زیاد می شوند. زیرا رهبران ثروتمند با پرداخت پول، زبان دشمنان خود را می بندند، یا بارشوه آنها را می خرند. و یا گلوله آنها را ساکت می کنند. ولی رهبران متقی، چنین کاری نمی کنند. این کار هم، برای دشمنان توهم ایجاد می کند و: دست به خلیفه کشی می زنند. بطور مثال اگر عمربن خطاب هم مانند: سلاطین برای خود گارد جاویدان درست می کرد. ابولولو ایرانی، نمی توانست او را ترور کند. یا حضرت علی ع همینطور. در عراق هم، برهم صالح گارد جاویدان دارد (پیشمرگه) لذا، کسی جرات نمی کند او را: مسبب مشکلات عراق بداند. اما ایت الله سیستانی یا امام جمعه کربلا و نجف، در میان مردم هستند. توهین و حمله به آنها هم جرمی ندارد! واگر کسی هم اطاعت نکرد، دستگیر نمی شود. بعبارت بهتر، ساده زیستی رهبران باعث: تبلیغات منفی از سوی صاحبان زر و زور می شود، تا جاییکه امام حسین ع در اثر همین نوع تبلیغات، در روز عاشورا تنها مانده و شهید شد. ولی یزید و عبیدالله فاسد و شرابخوار، نماز جماعت می خوانند  و همه مردم، برای اقتدا به آنها دست و پا می شکنند، و خود را عاقل تر از امام حسین می دانند.

Why is there so much opposition?

Why is everyone oppressing their mothers, the opposition? Why is there so much opposition in Iraq, Lebanon and outside Iran? His simple answer is: Their advertising is high, not their number. For example, all those who chanted slogans in the Tahrir Square in Iraq do not become half of the Iraqi population! But the media is so propagandized that: 25 million Iraqis are gathered in the square. The same media of 30 million true pilgrims in Karbala never see it! Even though all those gathered in Tahrir Square, only one of them knows what to say! He is also competent. Because none of the slogans were competent against each other. And this shows every slogan of the language: The protesters are coming out with something that: the righteous disagree with them. He also seeks to conquer the other two powers, to turn the whole of Iraq into a province. The same is true of war. Now the war in the world is really just happening in northern Syria. Every few days! But the media is propagating this: that there is war all over the world, and 7 billion people have pulled out a gun. It would be natural if there was a dialectical contradiction or a vicious circle as much as the media reflected. Because if 7 billion fight each other, no one will have a media left! Even if a million of these people are at war, no one is comfortable listening to the media! Or write news and analysis for the media. So all the propaganda of war is in complete peace. The opposition is similarly valued. If the whole world opposed the Islamic Republic, it would not last forty years. Even if only 35 million were opposed in Iran, he would not be able to do half as much! This is the only true opposition to the Islamic Republic of Iran. And there is no one else but the bearded old woman named Azadatanlu. Only he knows what he wants. The rest of the enemies are cheated. That means they think Maryam Rajavi will do better than Hassan Rouhani! And it is natural that unwritten dictation is not wrong. Someone who can't control himself, and he's in someone's lap every day! And his begging is what they can do. This opposition to their reading proves a more complex issue: it is not easy to analyze. And that: the oppressed and simple leaders of the opposition are facing a lot of opposition. For rich leaders, by paying money, they shut down their enemies' language, or buy them rains. Or the bullets silence them. But regular leaders do not. This, too, creates an illusion for the enemies: they carry out the caliphate. For example, if Umaran addressed, like: The kings would make an eternal guard for themselves. Iranian Abulolo could not assassinate him. Or Prophet Ali as well. In Iraq, too, he has an eternal guardian (Peshmerga) so no one dares to call him: the cause of Iraq's problems. But Ayatollah Sistani or the Friday Imam of Karbala and Najaf are among the people. No offense to attacking them! If no one obeys, they won't be arrested. In other words, the simple, biased of the leaders causes: negative propaganda by the owners of force, so long as Imam Hussein as a result of such propaganda, was left alone and martyred on the day of Ashura. But Yazid and Abidullah corrupt and wine-eaters pray for the congregation, and all the people break their hands to follow them, and find themselves wiser than Imam Hussein.

لماذا هناك الكثير من المعارضة؟

لماذا يضطهد الجميع أمهاتهم المعارضة؟ لماذا يوجد الكثير من المعارضة في العراق ولبنان وخارج إيران؟ إجابته البسيطة هي: الإعلان مرتفع ، وليس عددهم. على سبيل المثال ، كل الذين هتفوا بشعارات في ميدان التحرير في العراق لا يصبحون نصف سكان العراق! لكن وسائل الإعلام دعاية بحيث: 25 مليون عراقي تجمعوا في الميدان. نفس وسائل الإعلام التي يبلغ عدد سكانها 30 مليون حاج في كربلاء لا ترى ذلك أبداً! على الرغم من أن جميع الذين تجمعوا في ميدان التحرير ، واحد منهم فقط يعرف ماذا يقول! هو أيضا المختصة. لأن أيا من الشعارات كانت المختصة ضد بعضها البعض. وهذا يدل على كل شعار للغة: يخرج المحتجون بشيء: لا يوافق الصالحين معهم. كما يسعى إلى التغلب على القوتين الأخريين ، لتحويل العراق كله إلى مقاطعة. وينطبق الشيء نفسه على الحرب. الآن الحرب في العالم تحدث بالفعل في شمال سوريا. كل بضعة أيام! لكن وسائل الإعلام تنشر هذا: أن هناك حربًا في جميع أنحاء العالم ، وقد سحب 7 مليارات شخص سلاحًا. سيكون من الطبيعي إذا كان هناك تناقض جدلي أو حلقة مفرغة بقدر ما تنعكس الوسائط. لأنه إذا كان هناك 7 مليارات يقاتلون بعضهم البعض ، فلن يتبقى لأحد وسائل إعلام! حتى لو كان مليون من هؤلاء الأشخاص في حالة حرب ، فلا أحد مريح في الاستماع إلى وسائل الإعلام! أو اكتب الأخبار والتحليلات لوسائل الإعلام. لذلك كل الدعاية للحرب في سلام تام. المعارضة لها نفس القيمة. إذا عارض العالم كله الجمهورية الإسلامية ، فلن يدوم أربعين سنة. حتى لو كان هناك 35 مليون شخص فقط عارضوا في إيران ، فلن يتمكن من فعل نصف هذا! هذه هي المعارضة الحقيقية الوحيدة لجمهورية إيران الإسلامية. ولا يوجد أحد غير المرأة العجوز الملتحية المسماة أزاداتانلو. فقط يعرف ما يريد. يتم خداع بقية الأعداء. هذا يعني أنهم يعتقدون أن مريم رجوي ستحسن من حسن روحاني! ومن الطبيعي أن الإملاء غير المكتوب ليس خطأ. شخص لا يستطيع السيطرة على نفسه ، وهو في حضن شخص ما كل يوم! والتسول له هو ما يمكنهم القيام به. تثبت هذه المعارضة لقراءتها قضية أكثر تعقيدًا: ليس من السهل تحليلها. وهذا: يواجه قادة المعارضة المضطهدون والبسيطون الكثير من المعارضة. للقادة الأثرياء ، من خلال دفع المال ، أغلقوا لغة أعدائهم ، أو اشتروا أمطارًا. أو الرصاص يسكت لهم. لكن القادة النظاميين لا. وهذا أيضًا يخلق وهمًا للأعداء: فهم يقومون بالخلافة. على سبيل المثال ، إذا تم توجيه عمران ، مثل: فإن الملوك سيصنعون حرسًا أبديًا لأنفسهم. لم يستطع أبو أبو الإيراني اغتياله. أو النبي علي كذلك. في العراق أيضاً ، لديه وصي أبدي (البشمركة) ، لذلك لا يجرؤ أحد على تسميته: سبب مشاكل العراق. لكن آية الله السيستاني أو إمام جمعة كربلاء والنجف من بين الناس. لا جرم لمهاجمتهم! إذا لم يطيع أحد ، فلن يتم القبض عليه. بمعنى آخر ، الأسباب البسيطة والمنحازة للقادة: الدعاية السلبية من قبل أصحاب القوة ، طالما أن الإمام حسين نتيجة لهذه الدعاية ، تُرك بمفرده واستشهد في يوم عاشوراء. لكن يزيد وعبد الله الفاسدون وأكلوا الخمر يصلي من أجل الجماعة ، وجميع الناس يكسرون أيديهم لاتباعهم ، ويجدون أنفسهم أكثر حكمة من الإمام الحسين.

Whyima dijberî ewqas heye?

Everyoneima her kes dijberî dayikên xwe, dijber in? Whyima li Iraq, Lubnan û li derveyî outsideranê dijberî ev çend heye? Bersiva wî hêsan e: Reklama wan pir e, ne hejmara wan e. Mînakî, hemû yên ku dirûşmên li meydana Tahrîr li raqê dirûşm digirin nîvê nifûsa becomeraqê nabe! Lê medya ew çend tête belav in ku: 25 milyon Iraqraqî li meydanê kom dibin. Di heman kovarê de 30 mîlyon hecîyên rastîn ên li Karbala, qet carî nabînin! Tevî ku tevahiya kesên ku li meydana Tehrîr civiyan, tenê yek ji wan dizane çi bibêje! Ew jî guncan e. Ji ber ku yek ji dirûşman nebawer bû li hember hev. This ev her dirûşmeya ziman destnîşan dike: Xwepêşanderan bi tiştekê derdikevin ku: rastdar bi wan re nerazî dibe. Ew her weha hewil dide ku hêzên du hêzên din dagir bike, da ku tevahiya intoraqê bibe parêzgehek. Heman tişt rastiya şer e. Naha li cîhanê şer tenê diqewime li bakurê Sûriyê diqewime. Her çend rojan! Lê medya vê yekê dişopîne: ku li seranserê cîhanê şer heye, û 7 milyar mirov çekek derxistine. Ger ku têlefonê diyalektîk an dorpêçek nerehet be jî bi qasî ku medya destnîşan di, dê xwezayî be. Ji ber ku eger 7 mîlyar bi hevûdu re şer bikin, dê çu medya tune bimîne! Ku mîlyonek ji van mirovan di şer de bin jî, tu kes guh nade medya! An jî nûçe û analîzên ji bo medyayê binivîsin. Ji ber vê yekê hemû propagandaya şer di aştiya bêkêmasî de ye. Muxalefet bi heman rengî nirxandî ye. Ger ku dinya li dijî Komara slamî be, ew ê çil sal bidomîne. Heya ku tenê li onlyranê tenê 35 mîlyon dijber bûn, ew ê nikaribû nîvê qasî ku bike! Ev dijayetiya yekane ya Komara Islamicslamî ya ranê ye. Is çu kesekî din heye lê jina pîr a bejandî ya bi navê Azadatanlu ye. Tenê ew dizane ku ew çi dixwaze. Dijî dijmin têne xapandin. Ev tê wê wateyê ku ew difiin ku Maryam Rajavi dê ji Hesen Ruhanî çêtir bike! It xwezayî ye ku dîktimek nenivîsandin ne xelet e. Yekî / a ku nikare xwe kontrol bike, û ew her roj di destê kesekî de ye! Beg begava wî tiştê ku ew dikarin bikin. Ev dijberî ya xwendina wan mijareke zexmtir îsbat dike: ne analîzina hêsan e. That ew: Serokên dijber û sade yên dijberî gelek dijberî rû didin. Ji bo serokên dewlemend, bi dayîna drav, ew zimanê dijminên xwe bar dikin, an jî baran dibirin. An jî gule li wan bêdeng dike. Lê serokên birêkûpêk nabin. Ev jî, ji bo dijminan êşek derdixe holê: ew xilafetê dikin. Mînakî, heke Umaran mijûl be, mîna: Padîşah dê ji bo xwe cerdevanek bêdawî çêbikin. Abulolo yê Iranianranî nekarî wî bikujê. An jî pêxember Ali bixwe jî. Di heman demê de li ,raqê jî parêzerek wî ya bêdawî (pêşmerge) heye loma kes guh nade wî bangî dike: sedema pirsgirêkên Iraqê. Lê Ayatullah Sistani an Imammam Fridaynya ya Karbala û Najaf di nav mirovan de ye. Ne sûc e ku êrîşî wan bike! Ger kes negire, ew ê neyên girtin. Bi gotinek din, serwerên hêsan, biheybet dibe sedem: propagandaya neyînî ji hêla xwedan hêzan ve, heya ku Husseinmam Husên wekî encamek bi vî rengî ji propagandayê re, bi tenê bimîne û di roja Ashura de şehîd ket. Lê idzîd û Abidullah xedar û şerab dixwend civînê, û hemû xelk destê xwe dişopînin da ku li pey wan herin, û xwe ji Imammam Husên jê re biaqil bibînin.

برهم صالح گارد جاویدان دارد (پیشمرگه)

اگر ملت فلسطین شیعه بود!

سربازان آمریکایی، در کربلا! با لباس عربی.